Jan Paweł II w Płocku

Parafia

IV Podróż Apostolska Jana Pawła II do Polski,  była pierwszą wizytą Ojca Świętego w odrodzonej Ojczyźnie. Pielgrzymując pod hasłem „Bogu dziękujcie, Ducha nie gaście”, Jan Paweł II sygnalizował radość z odzyskanej wolności, ale także niepokój, jak ta wolność będzie dalej pielęgnowana i wykorzystana. Podczas tej Pielgrzymki Błogosławiony Jan Paweł II zwracał uwagę rodaków, że odzyskana wolność jest zadaniem, historyczną szansą, której nie można zmarnować. Jako fundament wolnego Państwa Polskiego, Jan Paweł II wskazywał Dekalogu, bo „Od tych dziesięciu prostych słów zależy przyszłość człowieka i społeczeństw. Przyszłość narodu, państwa, Europy, świata.”

Również  Płock stolica Mazowsza, 7 – 8 czerwca 1991 miał zaszczyt gościć na swojej ziemi następcę Piotra i wsłuchiwać się w Jego nauczanie. Ojciec Święty podczas Mszy św. celebrowanej, 7 czerwca, w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, podstawą swoich rozważań uczynił ostatnie przykazanie Dekalogu „Nie pożądaj żadnej rzeczy, która jego jest”.

„Nie zapominajmy nigdy, że pieniądz, bogactwo i różne wygody tego świata przemijają, a zatem nie mogą być naszym celem ostatecznym. Osoba ludzka jest ważniejsza niż rzeczy, a dusza jest ważniejsza niż ciało, toteż nigdy i nikomu nie wolno dążyć do dóbr materialnych z pogwałceniem prawa moralnego, z pogwałceniem praw drugiego człowieka”.

Po zakończonej Mszy Św. przejeżdżając ulicami Płocka, Ojciec Św. pozdrawiał licznie zgromadzonych mieszkańców oraz zatrzymując się przed gmachem Seminarium Duchownego pobłogosławił pomnik  abpa A. J. Nowowiejskiego.

Podczas tej pielgrzymki Jan Paweł II mógł po raz pierwszy przemawiać do żołnierzy, nauczycieli, mógł spotkać się w szpitalu z chorymi dziećmi, ich rodzicami i personelem, po raz pierwszy przekroczył próg świątyni prawosławnej i protestanckiej. Szczególnym wydarzeniem było, po raz pierwszy w Polsce, spotkanie Ojca Świętego Jana Pawła II z więźniami w płockim zakładzie karnym, do których Papież powiedział:

Moją misją jest budzić w ludziach – zwłaszcza w ludziach, którzy tego najbardziej potrzebują – pamięć o tym, że zostali stworzeni na obraz Boży. Moją misją jest głosić ludziom, nawet największym grzesznikom, że Bóg jest bogaty w miłosierdzie i że Jezus Chrystus najwięcej serca okazywał celnikom i jawnogrzesznicom.(?) Nie bójcie się otworzyć waszych serc przed Nim, uwierzcie w głoszoną przez Niego miłość!

O godz. 18.00, Papież przewodniczył w katedrze płockiej „nabożeństwu czerwcowemu”, pod czas którego Biskup Płocki Zygmunt Kamiński, przekazał dokumenty Synodu, zamykając równocześnie 42 Synod Diecezjalny. Wychodząc z katedry Ojciec Św., pomodlił się przy sarkofagach Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego,

Wieczorem, natomiast płocka młodzież licznie zgromadzona pod rezydencją biskupią, swoim śpiewem i modlitwą zaprosiła Ojca Świętego, jak to się działo wcześniej w Krakowie, do okna, gdzie wspólnie Jan Paweł II ze zgromadzonymi zaśpiewał Apel Jasnogórski.

Następnego dnia rano 8 czerwca, Papież ponownie pojawił się w oknie i przemówił do wiernych, którzy zgromadzili się przed rezydencją biskupów płockich, by pożegnać Wielkiego Pasterza.